Wat is een second opinion?

 

Ans is aldoor erg moe. De huisarts heeft haar verwezen naar het ziekenhuis voor verder onderzoek. Ze is bij diverse artsen geweest en heeft de nodige onderzoeken gehad. De artsen hebben niets kunnen vinden en zeggen nu dat ze depressief is. Ans is het daar niet mee eens. Ze wil een second opinion. Hoe gaat ze dit regelen?

 

Een second opinion is een tweede mening van een onafhankelijke arts over de diagnose of voorgestelde behandeling van je eigen behandelaar. Een second opinion vraag je aan als je twijfelt over de diagnose of behandeling en een gesprek met je arts je twijfels niet heeft kunnen wegnemen. Als je een second opinion wil, kan je behandelaar met je meedenken over naar welke arts je het beste kunt gaan en met welke vragen je naar deze arts gaat.

 

Als patiënt heb je recht op een second opinion. Weigert je behandelaar je te verwijzen voor een second opinion, dan kun je ook via de huisarts of zorgverzekering een second opinion regelen.

 

Na de second opinion krijg je een advies. Is deze hetzelfde als dat van je behandelaar, dan ben je (hopelijk) gerustgesteld en ga je terug naar deze arts voor verdere behandeling. Krijg je een ander advies, dan moet je kiezen. Bij je keuze tussen deze adviezen kun je zaken laten meewegen als: wat is de kans op slagen van de behandeling en hoeveel hinder ondervind ik door deze behandeling.

 

De second opinion wordt vergoed uit de basis verzekering. Wel gaat dit ten koste van je eigen risico. Zorgverzekeringen kunnen voor vergoeding aanvullende eisen stellen. Advies is om dit goed na te vragen

De huisarts is op vakantie

 

Mevrouw V belde ‘s nachts naar de huisartsenpost omdat ze heftige hartkloppingen had. De arts stelde haar gerust en adviseerde om de volgende dag bij de eigen huisarts langs te gaan. Toen ze hiervoor een afspraak wilde maken, bleek dat de dokter op vakantie was. Ze belde de waarnemer. Deze stelde telefonisch vast dat het geen spoed was; ze moest maar wachten tot haar huisarts terug was van vakantie. Mevrouw was ongerust en wilde graag eerder onderzoek, maar de waarnemend huisarts bleef bij zijn weigering.

Haar vraag: mag de waarnemer een consult weigeren?

 

Zorgbelang antwoordt

Waarneming tijdens afwezigheid van een eigen huisarts is bedoeld voor klachten die niet kunnen wachten tot de eigen huisarts terug is. Of de waarnemer bij mevrouw V. medisch gezien juist heeft gehandeld door haar niet te zien, is moeilijk te beoordelen. Maar in zijn algemeenheid is het niet acceptabel date en patiënt die zich ernstig ongerust maakt, niet bij de waarnemer terecht kan, ook al is er volgens deze geen sprake van spoed. Daarnaast moet een waarnemer, die een patient niet kent, extra voorzichtig zijn en deze persoonlijk zien om de Ernst van de situatie te kunnen beoordelen. Uit uitspraken van de medische tuchtrechter blijkt dat deze streng oordeelt over huisartsen die in dit opzicht nalatig zijn geweest.

 

Advies aan mevrouw is om haar klacht over de waarnemer in eerste instantie met haar eigen huisarts te bespreken. Deze is verantwoordelijk voor het regelen van goede waarneming. Leidt dit niet tot een oplossing, dank kan ze overwegen een klacht bij de klachtencommissie voor huisartsen in te dienen.

Wat mag de huisarts aan je dochter vertellen?

 

Mevrouw Mulder is aardig op leeftijd, maar toch nog heel zelfstandig. De laatste tijd is ze wel erg moe. Ze is hierover bij de huisarts wezen praten. Deze heeft bloedonderzoek laten doen. Het bleek dat mevrouw lichte bloedarmoede had. Hiervoor kreeg ze staaltabletten. Verder was er gelukkig niets ernstigs aan de hand. Buiten haar medeweten om heeft haar dochter haar huisarts gebeld om naar de gezondheid van haar moeder te informeren. De huisarts heeft haar dochter verteld over de resultaten van het onderzoek.

Mevrouw Mulder vindt dir vervelend. Ze is niet zo vertrouwelijk met haar dochter en bepaalt graag zelf wat ze wel of niet over haar gezondheid aan haar vertelt.

Ze wil weten of de huisarts zonder haar toestemming informatie over haar gezondheidstoestand mag geven.

 

Zorgbelang antwoordt

Elke hulpverlener heeft een geheimhoudingsplicht. Dit is bij wet vastgelegd. De hulpverlener is verplicht tot geheimhouding van alle gegevens die hem door de patiënt zijn toevertrouwd.

De geheimhoudingplicht geldt ten opzichte van werkgever, vrienden en familie, maar ook ten opzicht van partner en kinderen.

In de situatie van mevrouw Mulder had de huisarts de informatie aan haar dochter moeten weigeren, of eerst bij mevrouw toestemming moeten vragen om met haar dochter over haar gezondheidstoestand te praten.

Privacy aan de balie

 

Karlijn heeft een klacht over het gebrek aan privacy bij de apotheek. Iedereen kan het gesprek  tussen haar en de apotheekmedewerker letterlijk verstaan. Kan zij de apotheker hierop aanspreken?

 

Een wettelijk recht

Als klant bij de apotheek heeft u recht op privacy. Dit is in de wet (Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst) vastgelegd. Privacy is van groot belang voor een goede zorgverlening. U moet er op kunnen vertrouwen dat andere niet horen wat u met de apotheker bespreekt. Een apotheker zal daarom moeten zorgen dat er een ruimte is in de apotheek  om gesprekken met klanten te voeren buiten gehoorafstand van anderen.

 

Op de website van de KNMP (Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie) staat een brochure ‘Goede voorbeelden en tips op gebied van privacy aan de balie’. Zie: www.knmp.nl/praktijkvoering/regelgeving/privacy

 

Het advies aan Karlijn is om deze brochure onder de aandacht te brengen bij haar apotheker en in ieder geval bij een volgende gelegenheid te vragen om het gesprek over haar medicatie te voeren op een plek waar anderen niet kunnen meeluisteren.

Weer thuis wonen

Weer thuis wonen

De moeder van Marieke woont in een verpleeghuis. Marieke wil dat haar moeder weer thuis gaat wonen. Ze denkt dat haar moeder in haar eigen huis gelukkiger is en verwacht ook de zorg thuis goed te kunnen regelen. Haar vraag is: “elke stappen moet ik ondernemen om mijn moeder naar huis te halen?

 

Zorgbelang antwoordt

Het is mogelijk om vanuit een verpleeghuis weer thuis te gaan wonen. De zorg kan dan nog steeds vergoed worden uit de Wet langdurige zorg. U kunt op verschillende manieren de zorg thuis regelen. U kunt besluiten om één zorginstelling alle zorg te laten leveren. Dit heet volledig pakket thuis (vpt). U kunt ook kiezen voor een modulair pakket thuis (mpt). Dan laat u de zorg door meerdere zorgaanbieders doen of u regelt een deel van de hulp met een persoonsgebonden budget (pgb). Met de pgb sluit u zelf contracten af met zorgaanbieders van uw keuze. Dit kan ook een familielid zijn.

 

Afweging maken

Marieke en haar moeder zullen een afweging moeten maken op welke manier ze de zorg willen regelen. ‘Hoe wordt moeder het beste geholpen?’ is hierbij de centrale vraag. Als ze een keuze hebben gemaakt, geven ze dit door aan het zorgkantoor. Deze gaat dan de verpleeghuis zorg omzetten naar de gewenste zorg thuis. Hebben ze behoefte aan persoonlijk advies, dan kunnen ze een beroep doen op cliëntondersteuning. Hiervoor kunnen ze terecht bij Zorgbelang, maar ook bij zorgkantoor of MEE

Huisarts weigert behandeling

Hans geeft het direct toe; hij heeft een kort lontje. Dat heeft de assistente van de huisarts ook gemerkt. Een keer heeft hij flink tegen haar staan scheldem omdat ze een afspraak bij de huisarts niet nodig vond. ‘Ik moest het nog maar eens een paar dagen aanzien”. Laatst liep het consult enorm uit. Toen stapte Hans, naar de balie en heeft daar flink staan tieren. De huisarts kwam er bij en gaf aan dat hij niet meer welkom was in de praktijk. Hij moest een nieuwe huisarts gaan zoeken. Nu is Hans helemaal woest. “Kan een huisarts dat zomaar zeggen?”.

 

Zorgvuldigheideisen

Er zijn diverse redenen waarom een arts de behandelrelatie met een patiënt mag beëindigen. Eén daarvan is dat de patiënt zich agressief gedraagt tegenover de arts of anderen. Het opzeggen van de behandelingsovereenkomst moet wel zorgvuldig gebeuren. Dit houdt in: De huisarts heeft herhaaldelijk aangedrongen op gedragsverandering en heeft gewaarschuwd dat hij de behandelrelatie beëindigt als de patiënt zijn gedrag niet verandert.

De huisarts stelt redelijke termijn in voor het beëindigen van de behandelrelatie. Hierbij houdt hij rekening met de situatie van de patiënt en de tijd die nodig is om een nieuwe huisarts te vinden.

De huisarts zet medisch noodzakelijke hulp voort

De huisarts bewaart het dossier en verstrekt, met toestemming van de patiënt, medische gegevens aan andere betrokken hulpverleners totdat een nieuwe huisarts is gevonden.

 

Advies Zorgbelang

Hans kan voor zichzelf nagaan of de arts  aan deze eisen heeft voldaan. Is dit niet het geval, dan kan hij de huisarts hierop aanspreken. Blijft Hans vinden dat de huisarts niet zorgvuldig heeft gehandeld en kan het conflict niet op een andere manier opgelost worden, dan kan hij overwegen een klachtenprocedure tegen de huisarts te starten

Ik mag niets zeggen

 

Mijnheer Bakker gaat altijd met zijn vrouw mee als ze naar de internist gaat. Wanneer de arts vraagt hoe het met haar gaat, geeft hij vaak het antwoord. Hij legt uit: “Mijn vrouw zegt al gauw dat alles goed gaat, terwijl ik weet dat het niet zo is”. De laatste keer zij de internist dat hij zijn mond moest houden. Elke keer als hij iets probeerde te zeggen, werd dit afgekapt. Hij voelt zich diep gekwetst en wil een klacht indienen bij het ziekenhuis. Zijn vraag is hoe moet hij dit aanpakken.

 

Antwoord Zorgbelang

De positie van mijnheer Bakker is lastig. Hij is niet zelf de patient van de internist. Dat is zijn vrouw en zij is heel tevreden over deze arts. Zij wil in geen geval een klacht indienen en wil ook niet dat haar man dit doet. Gaat hij toch een klacht indienen, dan is hij bang dat dit vervelende gevolgen heeft voor de behandeling van zijn vrouw. Dat wil mijnheer Bakker ook niet.

 

Het advies aan mijnheer Bakker is:  “Bespreek met uw vrouw wat zij wil. Als zij aangeeft dat zij zelf het gesprek wil voeren met de dokter, dan moet u dat accepteren. Als zij het prettig vindt dat u meepraat, kan zij zelf tegen de arts zeggen dat hij u ook bij het gesprek moet betrekken”.

Keuringsarts wil medisch dossier

 

Mevrouw de Waard wordt in verband met de aanvraag van een gehandicaptenparkeerkaart gezien door een keuringsarts. Deze arts verzoekt haar om bij haar huisarts een kopie op te vragen van haar medisch dossier. Ze vindt dit niet prettig. In haar dossier staan ook gegevens die volgens haar niet van belang zijn voor de beoordeling van haar aanvraag. Wat moet ze doen?

 

Zorgbelang antwoord.

Landelijke richtlijnen voor artsen over het omgaan met medische gegevens zijn duidelijk. Zonder toestemming van de patiënt mogen geen gegevens worden verstrekt aan anderen., ook niet aan artsen die namens UWV, verzekeringen, gemeenten en letselschadebureaus medische informatie willen ontvangen. Wel kan deze arts, met toestemming van de patiënt, gerichte vragen stellen aan de behandelend arts. Deze vragen stelt hij bij voorkeur schriftelijk met een bijgevoegde machtiging van de patiënt.  In de praktijk blijkt dat artsen geregeld aan de patiënt verzoeken om het volledige dossier op te vragen. Formeel handelt de keuringsarts niet in strijd met de wet, maar hij omzeilt de wet wel. Hij misbruikt de afhankelijkheidspositie van de patiënt en holt hiermee het beroepsgeheim van de arts uit.

 

Advies aan mevrouw de Waard is om met de keuringsarts te bespreken welke informatie hij van de huisarts wil ontvangen. Ze kan hem vragen de gewenste informatie per brief met een schriftelijke machtiging van haar bij de huisarts op te vragen. Zo voorkomt ze dat onnodige informatie bij de keuringsarts terecht komt.

Dure Hulp

Mevrouw Marijnissen heeft eens in de vier weken twee uur huishoudelijke hulp via de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo)

De gemeente bepaalt of en voor hoeveel uur ze daar recht op heeft. Voor deze hulp betaalt ze een eigen bijdrage aan het CAK. Tot nu toe was dat een bedrag van 28 euro per vier weken. 

Halverwege 2014 vloog de eigen bijdrage opeens omhoog naar 155 euro. Mevrouw ging er vanuit dat er een fout was gemaakt. Ze vroeg het na bij de gemeente en bij het CAK, Beiden beweerden dat het allemaal klopte. Wat is er aan de hand?

 

Zorgbelang antwoordt

Wat er aan de hand is, is het volgende. De gemeente waar mevrouw woont bepaalt niet meer hoeveel uren huishoudelijke hulp iemand nodig heeft, maar alleen of iemand recht heeft op hulp. Bij het CAK geeft de gemeente niet meer door hoeveel uren zorg iemand afneemt, maar declareert een vast bedrag voor iedere persoon die huishoudelijke hulp krijgt. Voor mensen die weinig uren zorg hebben en daarnaast een hoog inkomen, kan dit heel ongunstig uitpakken. Zij moeten dan vaak de maximale inkomensafhankelijke bijdrage betalen. Dit is het geval bij mevrouw Marijnissen. Zij betaalt nu 77,50 per uur voor haar hulp! Hoog tijd om op een andere manier huishoudelijke hulp te regelen. Aan iedereen die hulp krijgt via de Wmo is het dringende advies: Ga na of uw gemeente ook op deze manier declareert bij het CAK en welke gevolgen dit heeft voor uw eigen bijdrage. De hoogte van uw eigen bijdrage kunt u berekenen met het rekenprogramma op de website van het CAK: www.hetcak.nl